کارنگ رسانه اقتصاد نوآوری است. در کارنگ ما تلاش داریم کسبوکارهای نوآور ایرانی، استارتاپها، شرکتهای دانشبنیان و دیگر کسبوکارها کوچک و بزرگی که در بخشهای مختلف اقتصاد نوآوری در حال ارائه محصول و خدمت هستند را مورد بررسی قرار دهیم و از آینده صنعت، تولید، خدمات و دیگر بخشهای اقتصاد بگوییم. کارنگ رسانهای متعلق به بخش خصوصی ایران است.
در این روزهایی که حال جامعه مساعد نیست و اینترنت اختلال دارد، حواسمان به بچهها باشد. بسیاری از کسبوکارها این روزها فعالیت خود را متوقف کردهاند و فروشی ندارند. هر کسبوکار دو بخش مجزای عرضهکننده و مشتری دارد که در صورت اختلال در کسبوکار، هر دو طرف در این فرایند با مشکل مواجه میشوند.
«پروشات کیوان» که پیشتر از کسبوکارش در زمینه تهیه و عرضه جعبههای شیرینیپزی برای کودکان گفته بودیم، رسالتش را ایجاد حال خوب و تقویت مهارت دستورزی در کودکان میداند و میگوید: «من این روزها، فروشی ندارم، اما خیلی نگران مشتریانم هستم. مشتریان من کودکان بیگناهی هستند که این روزها باید برایشان باکیفیت سپری شود. شاید مشتری یک مانتوفروشی اگر تا دو سال بعد مانتو نخرد، دچار مشکل نشود، اما مخاطب من کودکان بودند؛ کودکانی که با باکسهای شیرینیپزی، یک ساعتِ باکیفیت را در کنار خانواده یا همسالانشان میگذراندند، اکنون از این تفریح محروم شدهاند و به واسطه حال پرتبوتاب جامعه، ساعتهای مهم و ارزشمند کودکی را بدون تفریحات مؤثر از دست میدهند.»
او از دوراهی کسبوکارهای اینترنتی میگوید و معتقد است کسبوکارها و صاحبان آن تلاش دارند که علاوه بر مدیریت هزینههای کار و جلوگیری از هدررفت زحماتچندین و چندسالهشان، به همه اعلام کنند که شرایط عادی نیست و در میان اطلاعرسانیهای لازم، به فروش محصول نمیپردازند. اما از طرفی برخی کسبوکارها، مخصوصاً فعالان حوزه کودک میدانند که این سکوت و تعطیلی که به یکباره رخ داده، برای بچهها موجب شوک و ضربه شدید میشود.
او معتقد است مخاطب کسبوکارهایی که به بزرگترها خدمات ارائه میدهند نیز حالوهوای خریدکردن ندارند، اما بچهها در این روزها به توجه بیشتری نیاز دارند، چون بسیاری از فعالیتها و تفریحات کنسل شده و جایگزینی نیز برای آن تعریف نشده است.
از طرفی وضعیت اقتصادی خانوادهها به نحوی است که بسیاری از رستورانگردیها و شهربازیرفتنها تعطیل شده و از طرفی تفریحات ارزانی مثل باکسهای شیرینیپزی که قیمت زیادی ندارند و فقط قابل ارائه در شبکههای اجتماعی بودند (چون اگر در فروشگاه عرضه شود قیمت آن بالا میرود و دیگر برای همه اقشار قابل پرداخت نیست) نیز دیگر در دسترس عموم نیستند. اجناس و خدمات مربوط به کودکان نباید در این میان ضربه بخورد، چون روزهای کودکی بسیار کوتاه و مهم هستند.
فعالیت و شغلهایی که در شبکههای اجتماعی حضور داشتند، لزوماً به خریدوفروش و تبادل یک کالای مصرفی نمیپرداختند و بسیاری از این خدمات در حوزه کیفیت زندگی بودند که اکنون متأسفانه آنها نیز تعطیل شدهاند و این موضوع کیفیت زندگی افراد را نیز تحت تأثیر قرار میدهد. او آرزو میکند مسئولان امر نگاه جامعتری نسبت به عواقب تصمیمات غیرکارشناسی داشته باشند و جوانب و لایههای پنهان این تصمیمات را بیشتر مورد توجه قرار دهند.