کار برای زندگی، نه زندگی برای کار

«استعفای بزرگ» به یک اصطلاح فراگیر برای خروج نیروی‌های کار آمریکایی‌ در طول همه‌گیری تبدیل شده است، اما زیر چتر این اصطلاح، چندین نیرو در حال ایفای نقش هستند. کارمندان تنها کار را ترک نمی‌کنند، بلکه برای افزایش حقوق، مزایای بهتر و تعادل میان کار و زندگی می‌جنگند.

بسیاری از آنها پرش شغلی دارند، به استعفای بزرگ به‌عنوان تغییر بزرگ فکر می‌کنند و برخی دیگر کار خود را بی‌سر‌و‌صدا ترک می‌کنند. در چند سال گذشته بخش زیادی از نیروی کار احیا شده، اما کمبودها همچنان ادامه دارد و احتمالاً ادامه خواهد داشت. این بدان معناست که حتی در بحبوحه رکود احتمالی سال ۲۰۲۳، کارمندان قدرت چانه‌زنی خود را حفظ می‌کنند.

از آنجا که ترجیحات نیروی کار با خواسته‌های کارفرما تضاد داشت، تمایل به گزینه‌های کار از راه دور به دلیل انعطاف‌پذیری به همراه ترس از قرار گرفتن در معرض کووید ۱۹ و نبود گزینه‌های مراقبت از کودک، از ویژگی‌های مهم بسیاری از داستان‌های استعفای بزرگ بوده است.

این به یک عامل تعیین‌کننده برای بسیاری از شکارچیان شغل تبدیل شده است. بر اساس نظرسنجی ماه آوریل ADP (شرکت آمریکایی ارائه‌دهنده نرم‌افزار و خدمات مدیریت منابع انسانی) از ۳۲ هزار نفر، دو‌سوم نیروی کار جهانی (۶۴ درصد) گفته‌اند اگر کارفرمایشان بخواهد آنها تمام‌وقت به دفتر بازگردند، به دنبال شغل جدیدی خواهند رفت.

طبق نظرسنجی مک‌کنزی در تابستان امسال، جدا از دستمزد بالاتر یا فرصت‌های شغلی بهتر، یک ترتیب کاری انعطاف‌پذیر که شامل گزینه کار از راه دور نیز می‌شود، بالاترین انگیزه برای یافتن شغل جدید بود. بر اساس گزارش متفاوتی توسط ادوبی در سال گذشته، ۵۱ درصد از ۵۵۰۰ کارمند شرکتی که با آنها مصاحبه شد؛ کارکنان شرکت‌هایی با بیش از ۱۰۰۰ کارمند، انعطاف‌پذیری کامل در برنامه‌ریزی را ترجیح می‌دهند.

در حالی که تنها ۱۶ درصد گفته‌اند که هفته کاری ایده‌آل آنها اصلاً انعطاف‌پذیر نیست و شروع و پایان کار آنها طبق یک برنامه کاری از پیش تعیین‌شده جلو می‌رود. بسیاری از کارکنان ایمنی و سهولت کار از راه دور را انتخاب می‌کنند و بسیاری بر این نکته تأکید دارند که دورکاری می‌تواند باعث شود در حالی که همچنان مفید و کارا هستند، زمان کمتری را صرف کنند.

این امر با ذهنیت نسل زد هماهنگ است؛ نسلی از کارمندان جوان‌تر که در تلاش‌اند کار خود را در برنامه زندگی‌شان جای دهند، نه زندگی را در برنامه کاری‌شان. اینسایدر با سه کارمند دورکار در مورد چگونگی بهره‌وری بیشتر صحبت کرده و نتیجه آن دستمزد بهتر، زمان آزاد بیشتر و تنها انجام کارهایی که برای آن دستمزد می‌گیرند، بود.

---

دو سال و سه شغل

---

لزلی لاباربا، ۲۸ساله در حال حاضر به‌عنوان مدیر منابع انسانی به‌صورت دورکار در شرکت مراقبت‌های بهداشتی چوپرا گلوبال کار می‌کند. او به اینسایدر گفته که کارش را دوست دارد، اما برای رسیدن به این موقعیت، نبرد سختی را پشت سر گذاشته است. در آغاز همه‌گیری او در شرکتی کار می‌کرد که ترجیح می‌دهد نام آن را مطرح نکند.

او می‌گوید در این شغل نه‌تنها افزایش حقوق یا موقعیت بهتری دریافت نکرده، بلکه مجبور شده بیشتر سال ۲۰۲۰ را دست‌تنها کار کند. او در مورد این آژانس کوچک می‌گوید: «کار در آنجا هرگز کاملاً از راه دور نبود. آنها این مسئله را روشن کردند. آنها در یک سال کووید فروش فوق‌العاده‌ای داشتند، اما پاداش من به طور قابل‌توجهی کم بود.»

لاباربا متوجه شد چیز بیشتری از شغل می‌خواهد؛ مسئولیت‌های بیشتر، دستمزد بهتر و همچنین امکان کار در خانه. او می‌گوید که در آن زمان با خودش عهد کرد شغلش را رها کند و سپس موقعیت‌های جدیدی را تجربه کرد تا آنچه را که می‌خواست، پیدا کرد. او که طی دو سال، سه بار موقعیت شغلی خود را تغییر داده، توانسته به وضعیت نسبتاً ایده‌آل خود دست یابد.

---

کار از راه دور یا درآمد بهتر؟

---

آلونسو موریس ۳۹ساله به اندازه کافی در زمینه به‌اشتراک‌گذاری داده‌ها و تجزیه‌وتحلیل آنها کار کرده تا بداند درآمد این رشته چقدر می‌تواند باشد؛ به‌خصوص برای شخصی که نزدیک به ۲۰ سال تجربه دارد. اما موریس که خواست هویت واقعی‌اش محرمانه نگه داشته شود، به اینسایدر می‌گوید از حضور در جایی که هست، رضایت دارد.

او می‌گوید کار از راه دور زندگی او را بهبود داده است. کار از راه دور به این معنی است که او زمان کمتری را صرف رفت‌و‌آمد از خانه خود در کانتیکت به دفترش در نیویورک می‌کند و این امر رسیدگی به مسائل شخصی مانند سلامت مادرش را آسان‌تر می‌سازد.

موریس به اینسایدر می‌گوید: «من همیشه می‌توانم به ایمیل‌ها پاسخ دهم و اگر مسئله‌ای فوری باشد، می‌توانم ظرف ۱۰ دقیقه به دفترم برگردم. هیچ مشکلی به این شدت وجود ندارد که نتوان ۱۰ دقیقه برای بررسی آن صبر کرد. این نوع انعطاف‌پذیری کاری، زندگی آدم را تغییر می‌دهد.»

---

ترک بی‌سر‌و‌صدای کار

---

سال گذشته جینا کاب به یک بیماری خودایمنی مزمن مبتلا شد که زندگی و همچنین رابطه او با کارش را به‌کلی تغییر داد. کاب ۲۶ساله که خواست هویت واقعی‌اش محرمانه بماند، به اینسایدر گفته قبل از شروع کار فعلی خود به‌عنوان یک استراتژیست ارشد بازاریابی، از آن دسته افرادی بود که در محل کار فراتر از آنچه از او انتظار داشتند، عمل می‌کرد؛ حتی بعد از ساعت کاری در دفتر می‌ماند و بدون دریافت حقوق اضافی کارهایی را که در شرح وظایف شغلی‌اش نبود، انجام می‌داد. اما بیماری‌اش او را مجبور کرد مرز مشخصی بین زندگی شخصی و کاری خود بکشد.