زمان استراحت و نحوه مواجهه با آن توسط کارمندان حضوری و دورکار، ذهن پژوهشگران را به خود مشغول داشته است؛ کدام مدل استراحت بهتر است؟
افراد سرسخت دورکار دوست دارند درباره اینکه چگونه کارهای بیشتری را از خانه انجام می‌دهند، به خود ببالند، اما حقیقت این است که اغلب اوقات زمان استراحت آنها بسیار مفیدتر است.
سال گذشته که کوری بلک از راه دور برای یک شرکت شروع به کار کرد، از زمان استراحتش برای انجام برخی کارها استفاده می‌کرد. زمانی که او هر روز به محل کارش رفت‌و‌آمد داشت، درگیر شایعات اداری می‌شد یا در ماشینش غذای آماده می‌خورد.
حالا او کارش را متوقف می‌کند تا به پسربچه‌اش غذا بدهد، لباس‌ها را در ماشین لباسشویی بیندازد یا در حالی که سگش در بغلش نشسته، غذا بخورد. کوری ۴۵ساله که ساکن کارولینای جنوبی است، می‌گوید: «مثل این است که می‌توانی ذهنت را خاموش کنی و بگویی من در حال حاضر به کار فکر نمی‌کنم. فقط نفس بکش.»
دورکاری؛ در مسیر آرامش
کارمندان تمام روز چه می‌کنند؟ قطعاً کار می‌کنند. اما اگر دورکار باشند، ورزش می‌کنند، ماشین ظرفشویی را تخلیه می‌کنند و به داروخانه می‌روند. داده‌های اخیر از دانشگاه استنفورد و سایر محققان نشان می‌دهد کسانی که در خانه هستند، به ورزش کردن، انجام کارهای خانه، کارهای شخصی و مراقبت از فرزندان خود در طول روز کاری بیشتر علاقه دارند. در همین حال بر اساس نظرسنجی از بیش از ۴۵۰۰ نفر، بیشتر احتمال دارد که کارمندان حاضر در دفتر زمان را از طریق جست‌و‌جو در اینترنت یا بازی کردن با موبایل خود بکشند.
وقتی از راه دور کار می‌کنیم، زمان استراحت‌مان ارزشمندتر می‌شود و آن را با کارهایی که واقعاً می‌خواهیم یا باید انجام دهیم، پر می‌کنیم. اما در دفتر، این زمان بیشتر صرف یافتن آن حواس‌پرتی ذهنی کوتاه قبل از شروع کار بعدی می‌شود. نیک بلوم، اقتصاددان دانشگاه استنفورد و یکی از نویسندگان این تحقیق می‌گوید: «شما در دفتر می‌توانید به طور کامل از کار طفره روید.»
بلوم می‌گوید دورکارها این امکان را دارند که انتخاب‌های منطقی‌تری داشته باشند. چرا منتظر بمانید تا هوا تاریک شود و مکان‌ها بسته شوند تا به بقیه زندگی‌تان بپردازید؟ در عوض آنها از اوقات فراغت خود در طول روز بهره می‌برند و در زمان اوج مصرف، وقت خود را در آرایشگاه و زمین‌های گلف می‌گذرانند. او درباره فعالیتی مانند رفتن به باشگاه در ساعت ۱۱ صبح می‌گوید: «آرامش‌بخش است.» آنها کار عقب‌افتاده را امشب یا فردا جبران می‌کنند.
ما در محل کارمان متعهد به روتین زمانی مشخصی هستیم و فکر می‌کنیم که اگر دیر برسیم، همکاران‌مان ما را قضاوت می‌کنند. ما احساس می‌کنیم نمی‌توانیم فهرست کارهای شخصی‌مان را جلو ببریم، بنابراین وقتی رئیس به سمت ما قدم برمی‌دارد، مانیتور لپ‌تاپ‌مان را می‌چرخانیم یا به صفحه ایمیل خود بازمی‌گردیم. با این حال آنها که در دفتر کار حضور دارند نیز به استراحت نیاز دارند.
بهره‌وری بیشتر کارمندان حاضر در دفتر
پم سامپسون که به عنوان مدیر ارشد برنامه یک سازمان غیرانتفاعی در ماساچوست ۸۰۰ نفر را رهبری می‌کند، می‌گوید: «در مجموع انتظار ما مبنی بر اینکه مردم هرگز در حین کار به زندگی شخصی خود نپردازند، کاملاً مضحک است.»
تقریباً تمام کارکنان او پنج روز در هفته به صورت حضوری کار می‌کنند. او می‌داند که آنها برای پرایم دی آمازون را چک می‌کنند یا مکث می‌کنند تا برای قرار ملاقات با مطب پزشک خود تماس بگیرند. او می‌گوید با این حال نگران است که اگر این وضعیت به حال خود رها شود، بیش از حد درگیر کار شده و کلافه شوند. از این رو او یک زمان استراحت اجباری به نام بازی‌های احمقانه پم ابداع کرده است. او هر شش هفته یا بیشتر ۵۰ نفر از مدیران خود را برای یک بازی در مرکز ماساچوست یا گذراندن یک بعدازظهر در اتاق فرار گرد هم می‌آورد. او می‌گوید: «من آنها را مجبور می‌کنم تا کاری انجام ندهند.»
بر اساس تجزیه و تحلیل ۹۱ هزار کارمند توسط «اکتیو ترک»، سازنده نرم‌افزار تجزیه و تحلیل نیروی کار، کارمندان در محل کار به طور متوسط ۱۲ دقیقه بیشتر در روز بهره‌وری دارند. طبق گفته اکتیو ترک، آنها دو بار بیشتر از کارمندان دورکار در هفته استراحت می‌کنند. این استراحت‌ها کوتاه‌تر از استراحت همتایان خود در خانه که اغلب با حواس‌پرتی‌های شریک زندگی، بچه‌ها و… دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند، است. نیاز به تمرکز کارکنان اداری در زمانی که آنها چند وظیفه را با هم انجام نمی‌دهند یا از رایانه دور نیستند نیز مکرر است.
حواس‌پرتی‌های مؤثر
گبریلا مواچ، معاون آزمایشگاه بهره‌وری اکتیو ترک گمان می‌کند که اختلالات در دفتر، مانند پاسخ به سؤال همکار، احتمالاً باعث می‌شود کارمندان سریع‌تر به وظایف خود بازگردند. چنین حواس‌پرتی‌هایی حتی می‌تواند مسیر بهتری را با یک پروژه ایجاد کند، اما بعید است تمیز کردن کف آشپزخانه چنین تأثیری داشته باشد.
آیلت فیشباخ، استاد علوم رفتاری و بازاریابی در دانشکده بازرگانی دانشگاه شیکاگو و نویسنده کتابی درباره مهار انگیزه می‌گوید: «حضور افراد دیگر باعث می‌شود که انسان‌های بهتری باشیم. ما برنامه‌های دیگران را مانند روند اسمزی جذب می‌کنیم و در جایی بین کار و بازی در وقفه‌های طبیعی قرار می‌گیریم، مانند خوردن قهوه با یک همکار. اما اگر در خانه تنها باشید، دائماً ترس این را دارید که چیزی را از دست می‌دهید. هزینه فرصت چقدر است؟ باید چه‌کار می‌کردم؟»
لینک کوتاه: https://karangweekly.ir/5ig0
