تا پیش از همه‌گیری کرونا، عمده مدیران کسب‌وکارها و اداره‌ها دورکاری را قاتل و متضاد بهره‌وری می‌دانستند. از نگاه آنها هنگام دورکاری افراد وقتی در خانه هستند با لباس و شلوار راحتی می‌نشینند، تلویزیون نگاه می‌کنند و به وظایف شغلی خود اهمیت نمی‌دهند. پس از همه‌گیری کرونا در جهان و محدودیت‌هایی که به همراه داشت، تقریباً تمام جهان مجبور شدند به نحوی به دورکاری متمایل شوند و به پذیرش کامل و ترکیبی دورکاری تن بدهند. در همین سه سال و نیم، مطالعاتی از وضعیت بهره‌وری کارمندان در مواقع دورکاری انجام و مشخص شد که این فرض اشتباه بود. برخی از مطالعات نشان داده‌اند که کار از خانه در واقع به متخصصان اجازه می‌دهد کارهای بیشتری انجام دهند، نه کمتر.
البته در نظر داشته باشیم بهره‌وری تنها یک پارامتر محدود از معیارهای ارزیابی است. در واقع کمیت کاری که افراد به صورت روزانه انجام می‌دهند می‌تواند با کیفیت آن بسیار متفاوت باشد. بررسی‌ها از ۲۴ میلیون مقاله علمی و حق ثبت اختراع، درباره دورکاری نشان می‌دهد که «نوآوری و بهره‌وری ایده‌ها و سنجش اینکه تا حد قابل اجرا هستند یا تا چه میزان زمین بازی را تغییر خواهند داد به پارامتر «صرف زمان و خروجی» وابسته نیست. هرچند این امر یک موضوع کوتاه‌مدت است، اما نوآوری توانایی یک شرکت را برای بقا و شکوفایی در یک اقتصاد در حال تغییر در طول زمان تعیین می‌کند.»
در این میان، هنوز بسیاری از مدیران معتقدند دورکاری باعث از بین رفتن همکاری و مانع ایجاد نوآوری می‌شود، اما در حقیقت مطالعات خوبی برای اثبات این اصل انجام نشده است؛ چراکه از عمر دورکاری در مقایسه بزرگ نهایت چهار سال می‌گذرد و کاربردی شدن هر ایده به زمان بیشتری نیاز دارد.
دورکاری یا حضور در محل کار؛ نوآوری در پی کدام شیوه پدید می‌آید؟
مجله Nature در مطالعه‌ای جدید و گسترده، تأثیر دورکاری بر نوآوری را مبتنی بر این فرضیه بررسی کرد: «درست است که بر اساس مطالعات دوران کرونا مشخص شده که دورکاری روش نوینی برای افزایش بهره‌وری سازمانی است، اما چندین دهه است که دانشمندان و مخترعان در فواصل طولانی با یکدیگر همکاری می‌کنند. بنابراین محققان دانشگاه آکسفورد و دانشگاه پیتسبورگ ۲۰ میلیون مطالعه علمی و چهار میلیون درخواست ثبت اختراع را از سراسر جهان در نیم قرن گذشته انجام دادند. اما چه کسی سابقه بهتری در دستیابی به پیشرفت‌ها داشت – تیم‌هایی که از راه دورکار می‌کردند یا تیم‌هایی که شخصاً با هم همکاری می‌کردند؟
مطالعات Nature با بررسی سبقه ایده‌ها نشان داد همکاری حضوری، پیشرفت‌های بیشتری نسبت به دورکاری ایجاد کرده و این یعنی هرچه اعضای تیم از یکدیگر دورتر باشند (حتی اگر در یک منطقه زمانی باشند) شانس کمتری برای تولید اثری پیشگامانه دارند: «تیم‌هایی که در همان شهر واقع شده‌اند، ۲۲ درصد بیشتر از تیم‌هایی که چند صد مایل یا بیشتر پراکنده شده‌اند، الگوهای نوآورانه تولید می‌کنند و ۲۷ درصد بیشتر احتمال دارد که بینش‌های پیشگامی در مقالات علمی ایجاد کنند. IRL WFH را یک مایل شکست داد.»
کارل بندیکت فری، اقتصاددان در آکسفورد و یکی از نویسندگان مقاله مذکور گفته است: «من نمی‌توانم بگویم که همه شرکت‌ها باید به طور کامل در محل کار کنند. اما از منظر تلاش برای توسعه فناوری‌های نوآورانه، احتمالاً باید تا حد امکان در محل حضور داشته باشید.»
سؤال بزرگ این است که چرا مدیران خواستار بازگشت تمام‌وقت کارمندان‌شان به دفتر هستند. آنها اعتقاد دارند گفت‌وگو و تعامل درباره کوچک‌ترین مسائل، افراد را به یکدیگر نزدیک و آنها را خلاق می‌کند. مطالعات فری نیز به نوعی این موضوع را تأیید می‌کند: «فری و همکارانش به نوعی به داده‌های خود در مقالات علمی نگاه کردند تا ببینند در مورد مشارکت‌های خاص هر همکار چه چیزی می‌توانند بیاموزند. در میان تیم‌هایی که به صورت حضوری کار می‌کردند، بسیاری از همکاران در مراحل اولیه طرح تحقیق شرکت کردند. در مقابل، در تیم‌های راه دور، همکاران تثبیت‌شده‌تر تمایل داشتند که ایده اصلی را به‌تنهایی ارائه کنند. سپس آنها وظایف فنی مطالعه را به همتایان کمتر تثبیت شده خود محول کردند. ظاهراً، داشتن تعاملات بهتر و مشارکتی بیشتر در مورد تفکر اولیه و تصویری بزرگ – که همه در اطراف آبسردکن جمع شده بودند – در واقع تیم‌ها را به دنبال ایده‌های جدیدتر هدایت می‌کند.»
پیش از انتخاب، کارمندان را به محل کار بازگردانید
یکی از تفاوت‌های دورکاری و حضور در محل کار این است که اگر در لحظه، ایده‌ای به ذهن فرد خطور کند، به‌راحتی می‌تواند آن را با همکاران و مدیرانش در میان بگذارد، نظر و بازخورد آنها را در همان لحظه دریافت کند اما در شرایطی که صاحب ایده در حال دورکاری است، باید تلفن را بردارد، شماره را وارد کند و آیا فرد پاسخگو باشد یا نه؛ یا نیاز باشد که فرد برای مطرح‌کردن ایده خود ایمیل بفرستد و در این نقطه است که احتمالاً فرد به خود زحمت نخواهد داد.
مقایسه نتیجه بررسی‌های بندیکت فری و مقاله‌هایی در باب تأثیر دورکاری بر نوآوری به کسب‌وکار و سازمان‌ها می‌گوید اگر قصد سازماندهی مجدد سیاست‌های سازمانی خود را دارید در نظر داشته باشید که فعالیت دانشمندان و مخترعان بسیار متفاوت از کار یک کارمند اداری معمولی است و اینکه همکاری از راه دور در گذشته به نوآوری منجر نمی‌شده، به این معنی نیست که در آینده نیز کارساز نخواهد بود؛ چراکه در عصر دیجیتال ابزارهای همکاری از راه دور به طرز چشمگیری بهبود یافته‌اند، و بی‌شک در سال‌های آینده حتی بهتر خواهند شد.
به صاحبان کسب‌وکار پیشنهاد می‌شود پیش از پیاده‌سازی ساختار جدید در سازمان خود و حاکم کردن فرهنگ دورکاری، کارمندان خود را به دفتر بازگردانند تا دریابند که کسب‌وکار آنها تا چه اندازه به نوآوری در مقابل پیشرفت‌های تدریجی متکی است و آیا با انقلاب موفق می‌شود یا با تکامل. فری می‌گوید: «اگر شما یک بازیکن معتبر هستید که قبلاً محصولی تولید می‌کنید، پس از سرمایه‌گذاری در فناوری‌هایی که از مقیاس و پیشرفت‌های تدریجی پشتیبانی می‌کنند، سود بیشتری خواهید داشت.»
پیشنهادهایی برای اثربخشی دورکاری
برای تبدیل دورکاری به رویکرد اصلی سازمان‌ها باید در نظر داشت حتی در پیشگام‌ترین شرکت‌های فناوری‌محور، بخشی از شرکت که به طور عمده نیروهای اجرایی یا کارگران هستند، درگیر خلاقیت و نوآوری نخواهند بود. در واقع نقش‌هایی مانند حسابداری، منابع انسانی و فناوری اطلاعات برای حمایت از نوآوران حضور دارند، نه برای ایجاد نوآوری خود؛ بنابراین آنها باید از خانه خوب کار کنند.
در واقع سازمان‌ها برای اجرای سیاست‌های جدید باید تیم‌ها و عملکردهای آنها را در نظر بگیرند نه اینکه با همه یکسان رفتار کنند.
برای شرکت‌هایی که می‌خواهند به تمام کارکنان خود اجازه دورکاری دهند، مواردی پیشنهاد می‌شود تا مانع ازدست‌رفتن نوآوری شوند؛
به جای اینکه اجازه دهید رؤسای ارشد ایده‌هایی برای اجرا به زیردستان خود ارائه دهند، به دنبال راه‌هایی باشید تا همه را به مشارکت در طوفان فکری تشویق کنید، برای ایجاد یک نسخه از راه دور از آبسردکن اداری. افراد ممکن است از به اشتراک گذاشتن افکار حواس پرت خود در Zoom خجالتی باشند، اما شاید برخی از این ایده‌ها خلاقانه باشند. هدف این است که بهترین‌ها را از هر دو دنیا به دست آورید. صرفه‌جویی در هزینه و مزایای استخدام از راه دور و مزیت نوآورانه یک دفتر حضوری و به طور کلی ایجاد این تعادل نه‌تنها برای مشاغل فردی، بلکه برای همه ما حیاتی است.
خروج بشر از ماتریکس ایده‌های خوب
پیشرفت‌های آهسته و پیوسته همان چیزهایی هستند که باعث می‌شود اقتصاد ما به صورت روزانه در حال حرکت باشد. اما برای بهبود معنادار استاندارد زندگی خود در طول زمان، هرازچندگاهی به اکتشافات پیشگامانه نیاز داریم. به همین دلیل است که اقتصاددانان تا این حد روی فناوری وسواس دارند. بسیاری از آنها نگران کاهش اخیر بهره‌وری آمریکا هستند. بدبینان معتقدند که بشریت به سادگی از ماتریکس ایده‌های خوب خارج شده است. اما مطالعه فری نشان می‌دهد که افزایش دورکاری، با اینکه همه پیشرفت‌های فناوری‌های ارتباطی در چند دهه گذشته تسهیل شده، ممکن است تا حدی مقصر رکود در نوآوری‌های فناوری باشد. هرچه از هم دورتر کار کنیم، از رسیدن به اتفاق بزرگ بعدی دورتر می‌شویم. همان‌طور که فری گفته، ما می‌توانیم کالسکه اسب را تا آنجا که بخواهیم بهبود دهیم، اما تا زمانی که خودرو نسازیم، تحولی در حمل‌ونقل شخصی ایجاد نمی‌کنیم.
لینک کوتاه: https://karangweekly.ir/mxqn
