تبعیض بی‌تبعیض

گفته می‌شود هر داستانی مانند یک سکه دورو دارد و صدالبته باید جوانب پدیده تبعیض سنی و نادیده گرفتن نسل ایکس از دید مدیرانی که برای استخدام کارکنان ۴۵ سال تا ۶۰ میلی ندارند نیز بررسی شود.

نسل ایکس دقیقا شامل کسانی است که در جوامع غربی در سنی به بلوغ رسیدند که شیوه‌های کار به طور کلی در حال تغییر بود. تغییری که یک بار این نسل را در بازار کار عقب انداخت و استمرار تغییرات ظرف این سال‌ها منجر به عقب‌افتادگی دائمی این نسل از روندها و تغییرات بازار شد. در نهایت، هر مدیر کسب‌وکاری نیاز به مؤثر‌ترین نیروی کار در ازای کمترین هزینه و بیشترین بازدهی دارد.

می‌توان این‌گونه برداشت کرد که بسیاری از این مدیران صرفا به دنبال بهترین گزینه‌ها برای کسب‌وکار خود هستند و در این بین نسل ایکس به دلایل مختلف اجتماعی در میان گزینه‌ها چندان جذاب نیستند و بی‌میلی مدیران در استخدام این نسل ناشی از تبعیض سنی نیست. 

اما فارغ از اینکه تبعیض‌ سنی به طور سامان‌یافته در بازار کار وجود دارد یا خیر، نیاز انسانی حکم می‌کند برای افراد بیکار نسل ایکس چاره‌ای اندیشیده شود.

یکی از راه‌حل‌های پیشنهادی، آموزش تطبیق‌پذیری در کار و آمادگی‌بخشی به کارکنان ۴۵ تا ۶۰ سال در قالب دوره‌های کوتاه کارآموزی است. دوره‌هایی که با وجود در بر داشتن هزینه برای کارفرما، می‌تواند با توجه به نرخ کاری بالاتر کارکنان نسل ایکس، به یک سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت و موفق برای مدیران و کارفرمایان تبدیل شود و در عین حال نسل ایکس را از بیکاری نجات دهد.

در نهایت می‌توان گفت بیکاری نسل ایکس در بازار کار فراتر از مرزهای آمریکا حس می‌شود و عوامل بسیاری اعم از اجتماعی و اقتصادی در آن نقش پررنگی دارد. با این وجود باید مراقب بود تا تمایلات برای بهینگی حداکثر نیروی کار، زمینه‌ساز ایجاد تبعیض در میان کارفرمایان نشود. اتفاقی که اگر تا الان محقق نشده باشد، به‌زودی رخ خواهد داد.