کندی در استفاده از رأی‌گیری الکترونیکی شگفت‌آور نیست و پژوهشی که IDEA International انجام داده، بیانگر آن است که تنها در 34 کشور از 178 کشور رأی‌گیری الکترونیکی انجام می‌شود. در حالی که این روند از برتری‌های پرشماری برخوردار است، پرسش‌ها و دشواری‌هایی نیز به همراه دارد. رأی‌گیری الکترونیکی تنها بخشی از فرآیند انتخابات است. استفاده از فناوری‌های دیجیتال، کل روند انتخاباتی از تبلیغات سیاسی و ثبت‌نام رأی‌دهندگان تا شمارش آرا را دربر می‌گیرد و از این رو چالش‌هایی به همراه دارد.
پیش از این، در بخش اول این گزارش، چالش‌های ناشی از هوش مصنوعی، حفاظت از داده‌ها و حریم خصوصی و امنیت سایبری را برشمردیم. در ادامه به برخی موارد دیگر در این زمینه می‌پردازیم.
قطع شدن اینترنت
اثرگذاری فناوری بر محیط اطلاعاتی پرسش‌هایی درباره فراهم بودن یا بسته شدن دسترسی به اینترنت ایجاد کرده و مواردی که دولت‌ها دست‌به‌‌کار بستن کامل اینترنت یا بخش‌هایی از شبکه‌های اجتماعی می‌شوند به شکلی فزاینده مورد توجه قرار گرفته است. چنین کارهایی که پیش از انتخابات یا در روز انتخابات انجام می‌شود، جریان آزاد اطلاعات و گفتمان همگانی و مخالف آزادی بیان است. برپایه گزارش AccessNow در سال 2018 انتخابات دلیل 12 مورد سانسور اینترنت بوده است.
کارزارهای سیاسی برخط (آنلاین)
امروزه بسیاری از فعالیت‌های مبارزاتی سیاسی به فضای آنلاین منتقل شده است. برخلاف این گزاره که تبلیغات آنلاین پیوند بین کارزارها و رأی‌دهندگان را ارزان‌تر می‌کند، مسیر هزینه‌ها چیز دیگری را نشان می‌دهد. باراک اوباما در سال 2008 حدود هشت میلیون دلار برای تبلیغات دیجیتال و کمتر از 500 هزار دلار مستقیم در فیس‌بوک هزینه کرد. 12 سال پس از آن حدود هفت میلیارد دلار برای تبلیغات سیاسی در ایالات متحده هزینه شد. چنین رویه‌ای نگران‌کننده است. کارزار آنلاین تا اندازه زیادی مهارنشده باقی می‌ماند و به غول‌های فناوری اجازه می‌دهند که قوانین بازی خود را تعریف و نوع تبلیغاتی که کاربران‌شان می‌بینند را تعیین کنند. علاوه بر این، نبود نظارت و شفافیت هزینه‌های تبلیغات سیاسی آنلاین مسائلی را درباره سلامت انتخابات ایجاد کرده است.
رسانه‌های اجتماعی
با دارا بودن بیش از 4.41 میلیارد کاربر یعنی نزدیک به 53 درصد از جمعیت جهان، رسانه‌های اجتماعی ابزار ارتباطی و سلاحی قدرتمند هستند و نقشی اساسی در دسترسی به‌موقع شهروندان به اطلاعات دارند؛ هرچند شبکه‌های اجتماعی در سال‌های اخیر نیز زمینه مناسبی برای انتشار سخنان نفرت‌انگیز و خبرهای ساختگی ایجاد کرده‌اند. در واکنش به چنین روندی، در طول انتخابات ریاست‌جمهوری 2020 ایالات متحده بسترهای رسانه اجتماعی تصمیم گرفتند برای هشدار دادن و مهار نوشته‌هایی که دربردارنده اطلاعات نادرست یا تشویق به خشونت است اقداماتی انجام دهند. توییتر برچسب‌های هشداردهنده را به نوشته‌ها چسباند یا آنها را حذف کرد، پیام‌رسان‌های واتس‌‌اپ و فیس‌بوک‌مسنجر تعداد ارسال پیام را محدود کردند، یوتیوب تصمیم گرفت ویدیوهای دربردارنده ادعاهای گمراه‌کننده درباره تقلب در انتخابات را حذف کند. فیس‌بوک نیز کارهای مشابهی را پیش از انتخابات میانمار انجام داد.
مشارکت عمومی و خصوصی
قانون‌گذاران می‌توانند درباره استفاده از فناوری‌های دیجیتال در فرآیند انتخابات تصمیم بگیرند. با این حال استفاده گسترده از رسانه‌های اجتماعی و حضور و کارکرد رو به رشد فناوری نشان می‌دهد که این روند تا حدودی چالش‌برانگیز است. شرکت‌های فناوری از ایجاد فناوری‌های انتخاباتی، تا ساده کردن تبلیغات سیاسی، یا خدمت در جایگاه مجرای ارتباطی در فرآیند مردم‌سالاری دخالت دارند. در همین حال بر کار شرکت‌های خصوصی درگیر در فناوری انتخابات نظارت اندکی وجود دارد. پاره‌ای از پژوهش‌ها نشان می‌دهد که از سال 2015 نتایج بیش از 25 انتخابات ملی در جهان توسط موتور جست‌وجوی گوگل مشخص می‌شده است.
شرکت‌های خصوصی بازیگرانی هستند که می‌توانند به شیوه‌ای دیگر نیز بر انتخابات اثر بگذارند. آنها با شناسایی انتشار احتمالی اطلاعات نادرست و تهدیدات امنیت سایبری می‌توانند به دولت‌ها برای مقابله با خطرات مربوط به استفاده از فناوری‌های دیجیتال کمک کنند. ابتکار مایکروسافت به نام ElectionGuard یکی از این کارهاست که دقت نتایج و احتمال هرگونه دستکاری در آرا را بررسی می‌کند.
لینک کوتاه: https://karangweekly.ir/aqdp
